27 Φεβ 2014

Ο τοίχος απέναντι...

Πάντα έχω ένα τοίχο απέναντί μου... και χρόνια τώρα του μιλάω!

Αν δεν τα πω μαζί του, ίσως να λαλήσω...




Και μη με ρωτήσετε γιατί δεν σας τα λέω...
πολλές φορές ΔΕΝ θέλω να σας κλαίω...

Χρόνια τώρα ακούω, δεν μιλάω
Και μέσα μου βαθιά όλα τα κρατάω
Κάποια στιγμή θα σκάσω, θα πλαντάξω
και τότε σίγουρα μονός μου θα κλάψω

Βλέπω τον τοίχο απέναντι και τον ρωτάω...
θα με αντέξεις ή να αρχίσω να σε βαράω;
Αν και απάντηση δεν παίρνω,
το ξέρω ότι είναι εκεί και ξεκινάω

Ο εξομολόγος του τρελού είναι αυτός για μένα
όπως εγώ ακούω στωικά όλα τα καμμένα

Δεν τα λέω αυτά από κακία,
απλά έχω σκάσει από τη βλακεία.
Η βλακεία είναι ανίκητη, λέγει ο λαός μας
Τι να κάνω μάτια μου, δεν σκίζω από ευφυΐα.

Τους γράφω, με γράφουν και αυτοί
και πάμε πάλι το ίδιο το βιολί.
Μου το 'κοψα και το τσιγάρο,
να δω τώρα τι θα κάνω...

Μία κρύο, μία ζέστη
και στο τέλος όποιος αντέξει
μία μέρα γαμημένη
και στο μυαλό ακόμα μπερδεμένη

Είναι ευχή ή κατάρα
της ενόρασης το κάρμα
να βλέπεις πράγματα μπροστά σου
και να συγκρατείς τα μυαλά σου

Να πέφτεις το βράδυ στο κρεβάτι
και να μην μπορείς να κλείσεις μάτι
να γυρίζεις να γρυλίζεις
και το κορμί σου να στηρίζεις

Και όταν κλείνουνε τα μάτια
εσύ να εύχεσαι ΟΧΙ χάπια
να θέλεις να ηρεμήσεις
όμως σ' έχουν ευνουχίσει

Πάει πάλι το μυαλό σου
και γυρίζει στο εγώ σου
μακριά από το σπιτικό σου
και δαγκώνει το βιό σου

Θέλεις πράγματα να κάνεις
και δεν ξέρεις πως έχεις πεθάνει
Τρέχεις στον αέρα
αλλά τα όνειρα κάνουν πέρα

Να 'ταν τώρα μια κοπέλα
να της πέρναγες τη βέρα
να την έχεις στο μπαλκόνι
για να μη σου κρυώνει

Να δουλεύει το βελόνι
να τρώει και πεπόνι
να σου ράβει το σεντόνι
και να ψήνει το γλαρόνι

Σπίτι δε θα υπάρχει
μα ούτε και κρεβάτι
θα τη βγάζεις στο παγκάκι
μ' ένα μόνο καλαμάκι

Τι κι αν βάλει το βιός της
δε θα φτάσει για τον υιό της
Τι κι αν βάλεις και το μέλι
δεν θα φτιάξεις το παστέλι

Έχουμε όλοι γονατίσει
και τον γκιώνη προσκυνήσει
Τον πρωκτό μας ετουρλώσαμε
και το πέος τους το νιώθουμε

Ποιο βαθιά, ποιο σκληρά
θα μας πάνε τα παιδιά
έτσι μέσα στο μπουντρούμι
θα καεί το πελεκούδι

Να σου το και το μαχαίρι
αλλά λείπει το πανέρι
Τι κι αν έχεις το καλάθι
κανείς τους δεν σε ξέρει

Να 'σαι σκλάβος στα δεσμά σου
να γκρινιάζεις στα παιδιά σου
να μην έχεις και να φας
και φυσικά ΟΛΑ ΚΑΛΑ

Δώσ' του πάλι, δώσ' του πάλι
σε χτυπάνε στο κεφάλι
Έλεος δεν θα σου δείξουν
το καρφί τους θα το μπήξουν

Και αλήθεια τι τους νοιάζει
του "Κασσίδι" το κεφάλι
τι κι αν ανοίξει
το ζουμί του δεν θα λήψει

Πόσο ακόμα βρε φιλάρα
θα αντέξουμε την παπάρα;
Θέλει η κόρη να γαμήσει
και ο υιός να ξεπουλήσει

Ζούμε όλοι στο μπουρδέλο
και η τσατσά είναι όλο μένος
Καίνε το μπουρδέλο, σώζουν το μπουρδέλο
πουτάνες θα βρούνε, ΤΕΛΟΣ!


- MK -

Δεν υπάρχουν σχόλια: