πέφτουν, καίγονται οι βραδιές
Καθρέφτης μαύρος γίνονται
τα όνειρα του χθες
Ψεύτικες εικόνες, είδωλα
σκισμένα οι χαρές μου
δεν τις φτάνω πια, κ' σε ξεχνώ
Ουρλιαχτά οι φωνές της ψυχής
που δεν ακούει πια κανείς
Ψίθυροι λαμπιρίζουν στα στενά
καράβια που φύγαν οι καρδιές μας
για το άγνωστο "μετά"...
Μαρία (R)
23/5/2007
00:54 π.μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου